Danger
Maar weer eens een sigaar uit eigen doos. Een stoffige doos welteverstaan, maar desondanks niet minder leuk. Afkomstig van een VHS band met de bijbehorende storingen.
Danger!!!
Een half uitgewerkt scenario, veel videostudies, een trailer vol drop-outs, en de rest opgeslagen in mijn hoofd. De soundtrack was al helemaal af. Dat kostte niks, behalve tijd, maar daarvan hadden we genoeg (in die tijd).
De soundtrack maakte ik – als vanzelfsprekend – met Richard Neumöller. Weken, maanden, seizoenen werkten we aan de muziek en geluidscollages. En hiermee ook aan het verhaal. Het maken van de soundtrack vormde de uiteindelijke vertaling van het scenario naar beeld. Dankzij de muziek kreeg elk beeld een plek. De muziek resulteerde bovendien tot een belangrijke toevoeging aan de film: de dialoog zou niet te horen zijn, maar zou ondertiteld worden. Alsnog mijn dank aan Paulus Wieland voor deze interessante wending aan het project.
“I’m gonna do you an offer you can’t refuse”
Aan mijn motiviatie lag het niet. Het enige dat mij destijds bezighield was die film maken. De vrije academie in Den Haag als thuisbasis om te filmen en te monteren aan beeld en geluid. Na lang lobbyen kreeg ik een mooie kans via een producente van de VPRO om de film te maken. Compleet met professionele apparatuur en een technische ondersteuning en crew. Maar dan werd de film op video opgenomen en niet, zoals ik wilde, op ‘film’. Tja, en film heeft toch iets… het is echt totaal anders dan video, en zeker in die tijd. Ik wilde dat Danger! op een groot doek werd bekeken, in het donker en niet op een klein k!#&@ schermpje met een schaal chips op de bank. Daarmee zou het geluid ook niet tot zijn rechtkomen. Danger! was een complete ‘audiovisuele rollercoaster’. Video was dus uit den boze! En chips eveneens. Ik bedankte vriendelijk doch vastberaden voor het aanbod. Ik weigerde. Heel mooi, heel prin·ci·pi·eel… maar wat was dat stóm. “Oh wat F@#$% stom!”, ik hoor mezelf nog zeggen. Pas jaren later. Toen het muntje viel.
Hoewel deze periode me achteraf wel heeft geleerd dat een beetje ‘meebuigen’ evengoed tot mooie resultaten kan leiden, kan ik me anderzijds ook heel goed herinneren waarom ik er zo van overtuigd was dat het gemaakt moest worden zoals het mij voor ogen stond. Lekker eigenwijs zijn heeft ook zijn charme. Aldoende leert men doseren.
Gelukkig hebben we de trailer nog…
Want van een lange film is het helaas niet gekomen. De hele soundtrack zal binnenkort (of ben ik eerlijker als ik ‘ooit’ schrijf) in enigszins opgepoetste versie op dit blog verschijnen. Het staat allemaal op cassette verder nog ergens ‘pseudo-digitaal’ op een beta HiFi, maar wie heeft dat nog?
Beeld: Zebra404
Muziek: & soundscapes: Zebra404
Song: Love blue (door: Whore)
